Walończycy   - to dawni poszukiwacze minerałów oraz kamieni szlachetnych, którzy przybyli w Karkonosze i Góry Izerskie. Nazywano tak: ”... wszelkich cudzoziemskich Wenecjan, Florentyńczyków lub innych Walonów, którzy jako ludzie gór, poszukiwacze kamieni czy też biegli w szkle, przeszukiwali góry.”
Walońską “stolicą” była   Stara Wieś Szklarska   - dziś część Szklarskiej Poręby Dolnej.  Powstała tutaj osada z kaplicą na Orlej Skale, karczmą i lipą sądową. Walończycy wskazywali hutnikom miejscowe złoża kwarcu. Pierwsza huta szkła wymieniona jest w dokumencie z 7.08.1366 r. jako "od dawna już znajdująca się w Szklarskiej Porębie”. Nad rzeką Kamienną znajdowała się witriolejnia – zakład wytwarzający z łupków pirytu kwas siarkowy.
Opodal wodospadu Szklarka Walończycy odkryli złoża dymnego kwarcu, a w dolinie  Kamiennej złoto i ametysty. Szczególne znaczenie miał Chybotek – dający się rozkołysać głaz, który według walońskich legend zamykał dostęp do ukrytych skarbów.

Dzisiaj i Ty możesz poczuć aurę wielowiekowej historii poszukiwaczy skarbów, przemierzając śródleśne ścieżki. Odkrywając tajemnicze symbole walońskie wykute na skałach, być może odnajdziesz drogę do ukrytych skarbów…
Pierwsza pętla Szlaku Walońskiego ma formę ścieżki dydaktycznej. Przebiega przez miejsca, w których Walonowie prowadzili swoje poszukiwania i dokonali wielu cennych odkryć mineralogicznych. Druga pętla ma na celu ukazanie, w jaki sposób obecność Walończyków wpłynęła na dawnych i dzisiejszych mieszkańców Szklarskiej Poręby.

Szlak prowadzi ze Szklarskiej Poręby Dolnej spod kościoła cmentarnego p.w. Matki Boskiej Różańcowej (tutaj też dogodne parkingi dla samochodów), obok Lipy Sądowej, koło miejsca lokalizacji najstarszej huty szkła, doliną Kamieńczyka, następnie poprzez wodospad Szklarki, Starą Chatę Walońską, Muzeum Ziemi, Muzeum Wlastimila Hofmana, Złoty Widok, Grób Karkonosza, Chybotek z powrotem na parkingi do Szklarskiej Poręby Dolnej.

Jest to trasa łatwa, dostępna dla wszystkich turystów niezależnie od wieku i stopnia przygotowania, bogato ilustrowana tablicami z opisami ciekawszych miejsc szlaku, oznaczona jako ścieżka dydaktyczna kolorem czerwonym.