Na przełomie XIX i XX wieku Jelenia Góra była bogatym, rozwijającym się ośrodkiem przemysłowym, którego mieszkańcy prowadzili bardzo ożywione życie towarzyskie i kulturalne. W mieście gościły liczne grupy teatralne, których spektakle cieszyły się ogromną popularnością, brakowało jednak odpowiedniego budynku, gdzie mogłyby odbywać się regularne przedstawienia. W tym czasie pojawiła się inicjatywa budowy teatru miejskiego. Dzięki wsparciu finansowemu włodarzy miejskich oraz hojności mieszkańców w roku 1903 rozpoczęły się prace budowlane, którymi kierował sam projektant Alfred Daehmel, a już w 1904 odbyło się uroczyste otwarcie gmachu i pierwsze przedstawienie. 

Budynek zaprojektowany był w stylu secesyjnym z zachowaniem cech typowych dla XIX-wiecznych gmachów teatralnych. Posiadał sale restauracyjne, wystawowe, spotkań towarzyskich oraz widowiskową, piwiarnię, garderobę, pomieszczenia gospodarcze. Scena wyposażona była we wszystkie niezbędne urządzenia sceniczne, a widownia mogła pomieścić ponad 700 osób. Cały budynek posiadał oświetlenie (gazowe i elektryczne), ogrzewanie oraz wentylację. Jak na tamte czasy była to budowla niezwykle okazała i nowoczesna. Odbywały się w nim nie tylko przedstawienia teatralne, ale również koncerty, uroczyste gale, odczyty naukowe, imprezy okolicznościowe z okazji świąt państwowych i religijnych, gościły liczne grupy teatralne, operowe i operetkowe z innych miast, a przede wszystkim był miejscem spotkań lokalnych artystów - amatorów.

Zawierucha wojenna oszczędziła miasto i teatr. W czasie II wojny światowej organizowano w nim wiece partyjne i imprezy propagandowe. Zgromadzono także kostiumy Opery Berlińskiej, co zaraz po wojnie wykorzystał polski zespół aktorski pod przewodnictwem Stefanii Domańskiej, wystawiając już w sierpniu 1945 roku 

„Zemstę” Aleksandra Fredry.

Spod gmachu teatru udajemy się ulicą Sudecką w stronę centrum. Ostatnim punktem leżącym na naszej trasie jest ulica Bankowa, która na przełomie XIX i XX wieku była jednym z najpiękniejszych traktów Jeleniej Góry. Otaczały ją okazałe budynki, z których część zachowała się do dnia dzisiejszego.