Kościół neoromański – Kamień węgielny pod budowę kościoła położono 1 listopada 1909 roku. Budowę kościoła ufundowała Siostra Franciszkanka z Klasztoru Św. Maurycego w Monastyrze w Westfalii Hrabina Fiedina von Schafftgotsch z pomocą swojego brata Hrabiego Fryderyka. 8 października 1910 r. ukończono budowę wieży i wciągnięto dwa dzwony poświęcone  Najświętszej Marii Pannie i Św. Antoniemu. W tym też roku ukończono budowę plebanii. W 1911 roku zakończono wyposażanie kościoła. Na uwagę zasługuje drewniane wyposażenie wykonane z czarnego dębu bawarskiego. Szklane żyrandole pochodzą z huty Schafftgotschów  Ze względu na wyjątkowość wykonania, kościół jak i całe wnętrze wpisane są do rejestru zabytków.